Γέλιο και με συνταγή γιατρού
Στις 2 Νοεμβρίου του 1905, το εκτενές ρεπορτάζ των «New York Times» με τίτλο
«Η χαμένη τέχνη του γέλιου» ξεκινούσε με τον προβληματισμό γύρω από την εξάντληση των αποθεμάτων του ανθρώπου σε γέλιο και το συμπέρασμα ότι ο κόσμος έπαψε να γελάει, αφού «ο πολιτισμός σκοτώνει τα αρχέγονα ένστικτα».
Η παρατήρηση των ερευνητών, που δεν ανατράπηκε ποτέ, ήταν ότι στη θέση του αυθόρμητου και του κεφάτου αναπτύχθηκαν το αλαζονικό, το ειρωνικό και άλλες συναφείς μορφές γέλιου.Αν ο πολιτισμένος κόσμος «ξέχασε» πώς να γελά ή ακόμη και να χαμογελά εδώ και έναν αιώνα, η Ιατρική εδώ και πέντε δεκαετίες επιμένει να ερευνά και να καταλογίζει μόνο θετικά στοιχεία στην επίδραση του γέλιου, τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι ενήλικοι γελάμε 17 φορές τη μέρα, μέσος όρος που αυξάνεται την περίοδο της άνοιξης, ιδιαίτερα τις πρώτες ηλιόλουστες εβδομάδες που διαδέχονται το συνήθως μουντό χειμώνα διώχνοντας τις γνωστές «εποχιακές μελαγχολίες».
Τα παιδιά, αντίθετα, γελούν 300 φορές καθημερινά και δεν επηρεάζονται από τις εποχές. Για τα αίτια του γέλιου δεν υπάρχει σαφής επιστημονική απάντηση. Ανάμεσα στις επικρατέστερες θεωρίες είναι εκείνη του Φρόιντ, που το είδε ως «απελευθέρωση», ως κοινωνικά πιο αποδεκτό τρόπο έκφρασης της λανθάνουσας επιθετικότητας.
Η ένταση βρίσκει διέξοδο στο γέλιο, κι αυτό εξηγεί και την περίπτωση της πρόκλησής του από νευρικότητα. Εξάλλου, η θεωρία της «ανωτερότητας», που ανέπτυξε ο Πλάτωνας, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι γελούν με τις ατυχίες των άλλων και
επιβεβαιώνεται στην πράξη, καθώς δεν είναι ασυνήθιστο να ξεκαρδιζόμαστε όταν κάποιος παραπατά και πέφτει μπροστά μας.
Το γέλιο είναι δώρο, όπλο και φάρμακο για τον άνθρωπο. Εχει αποδειχθεί ότι μπορεί να μειώσει έως και 20% τη χρήση παυσίπονων, λόγω της διέγερσης που προκαλεί στις φυσικές αντικαταθλιπτικές ουσίες του οργανισμού (ενδορφίνες και εγκεφαλίνες, που έχουν 200 φορές ισχυρότερη δράση από τη μορφίνη), ενώ η επίδρασή του στον εγκέφαλο είναι ανάλογη αυτής της κοκαΐνης.
Αποτελεί την καλύτερη άσκηση αεροβικής, αφού ένα λεπτό γέλιου ισοδυναμεί με δέκα λεπτά κωπηλασίας ή 15 λεπτά στατικού ποδήλατου, γυμνάζει τους μυς του προσώπου και καθυστερεί τη διαδικασία της γήρανσης. Ερευνες και πειράματα κατέδειξαν ότι το γέλιο είναι μεταδοτικό, ενώ άτομα που γελούν μαζί, συνεργάζονται καλύτερα.
Επιστήμονες εκτιμούν ότι οι άνθρωποι άρχισαν να γελούν πριν από 12 - 16 εκατομμύρια χρόνια, συγκλίνοντας στην άποψη ότι πρόκειται για βαθιά ριζωμένο ένστικτο. Εχουν εξακριβώσει, επίσης, ότι το γέλιο αποτελεί προνόμιο και ορισμένων άλλων θηλαστικών, όπως οι ουραγκοτάγκοι, οι χιμπαντζήδες, τα σκυλιά, τα ποντίκια κ.λπ.
Σήμερα, που ο αγχώδης τρόπος ζωής είναι δεδομένος και η ανάγκη του γέλιου πιο έντονη από ποτέ, δημιουργούνται στις πέντε ηπείρους κλινικές γέλιου και υιοθετείται ετήσιος εορτασμός για ό,τι μέχρι πριν από έναν αιώνα ήταν απλώς στη φύση μας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΟΥΠΑΣΑΚΗΣ
Το γέλιο ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα
Η ιατρική επιστήμη ασχολείται σοβαρά με το γέλιο εδώ και 50 χρόνια. Εχουν γίνει χιλιάδες δημοσιεύσεις γύρω από τις ευεργετικές ιδιότητές του.
Βέβαια, ήδη από το 1935 ο Γάλλος γιατρός Pierre de Vachet οργάνωνε συνεδρίες γέλιου και διαπίστωσε την ταχύτερη ανάρρωση ασθενών που γελούσαν πολύ.
Η σημαντικότερη επίδραση του γέλιου εντοπίζεται στο ανοσοποιητικό μας σύστημα. Το γέλιο αυξάνει τη συγκέντρωση των αντισωμάτων στο αίμα, καθώς και των λευκών αιμοσφαιρίων, που είναι απαραίτητα για την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση των λοιμώξεων. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ανθρώπινος οργανισμός γίνεται απρόσβλητος από τις ασθένειες, με το γέλιο βελτιώνει σημαντικά την άμυνά του.
Το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων με αυξημένη αίσθηση του χιούμορ -όπως έχει δείξει σειρά ερευνών- είναι πιο ανθεκτικό απέναντι στα προβλήματα και στο καθημερινό στρες.
Παράλληλα, το γέλιο αποτελεί μια καταπληκτική οξυγονοθεραπεία. Οταν γελάμε, τουλάχιστον 400.000.000 πνευμονικές κυψελίδες τίθενται σε λειτουργία, δηλαδή τριπλάσιος αριθμός εκείνων που ενεργοποιούνται όταν αναπνέουμε κανονικά.
Με το γέλιο επιτυγχάνεται καλύτερη οξυγόνωση στους μυς του προσώπου μας, αλλά και σε όλο το σώμα, ενώ ύστερα από αυτό έχουμε πιο σωστή αναπνοή.
Μια άλλη ευεργετική ιδιότητά του σχετίζεται με τις αλλαγές που επιφέρει στο βιοχημικό περιβάλλον του οργανισμού μας, προκαλώντας την έκκριση των φυσικών, ενδογενών οπιοειδών του, που διαθέτουν ηρεμιστική δράση και προκαλούν ευφορία.
Το γέλιο συμβάλλει στην καλή λειτουργία του γαστροπεπτικού συστήματος. Ειδικά το ξεκαρδιστικό γέλιο δεν μας χαρίζει μόνο ζωντάνια και ενέργεια, δεν μας κάνει απλά να νιώθουμε γεμάτοι από δύναμη και υγεία, αλλά κινητοποιεί και τον πεπτικό μας σωλήνα, πραγματοποιώντας στο εσωτερικό της κοιλιακής χώρας ένα πολύτιμο για τη λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος σπλαχνικό μασάζ, με αποτέλεσμα να αιματώνονται καλύτερα το ήπαρ, το στομάχι και το πάγκρεας.
Η λανθασμένη διατροφή, ο τρόπος σκέψης και έκφρασης ή μη έκφρασης των διαφόρων συναισθημάτων και οι κάθε είδους ψυχοτραυματικές εμπειρίες, ιδίως όταν το συγκινησιακό φορτίο παραμένει ανέκφραστο, οδηγούν στην τοξίνωση του σύγχρονου ανθρώπου.
Οι τοξίνες παράγονται, κυρίως, στο γαστροπεπτικό σύστημα, προκαλούν απορρύθμιση του εντέρου, του αποκαλούμενου και «κοιλιακού εγκεφάλου», και πλήττουν σημαντικά το ανοσοποιητικό, το ορμονικό και το νευρομεταβιβαστικό σύστημα του οργανισμού.
Κι αυτό γιατί στο έντερο παράγεται το 75% του ανοσοποιητικού μας συστήματος και το 95% των αντικαταθλιπτικών και ηρεμιστικών του οργανισμού. Σε μια τέτοια κατάσταση το γέλιο έρχεται να λειτουργήσει ως ένας βασικός καθαρτήριος μηχανισμός, ενεργοποιώντας τον «κοιλιακό εγκέφαλο» και όλη τη διαδικασία της αποτοξίνωσης.
Από το γέλιο ευεργετούνται, ακόμη, η καρδιά και το κυκλοφορικό σύστημα, γιατί όταν γελάμε μειώνεται η υπέρταση.
Δυστυχώς, η σοβαροφάνεια έκανε το σημερινό άνθρωπο να ξεχάσει και να χάσει το γέλιο του.
Ο κ. Αλέξανδρος Λουπασάκης είναι γιατρός ολιστικής θεραπείας, δημιουργός του ψυχοσωματικού προγράμματος υγείας «Χαρούμενη Φυσική Ιατρική», συγγραφέας του βιβλίου «Γέλιο, η καλύτερη θεραπεία».
Tων Μαριας Παπαδημητριου και Νεκταριας Καρακωστα
Ελεύθερος Τύπος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου